1) Nu worden bijna alle projecten rond het tegen gaan van de opwarming van de aarde eenzijdig bekeken vanuit de CO2 toename en het broeikaseffect. Dit blijkt niet alleen een beperkte visie maar is ook vaak niet echt effectief qua aanpak. Bijvoorbeeld als je weet dat in de oceanen ongeveer 98% van alle CO2 is opgeslagen en 2 % in de atmosfeer, en dat deze twee CO2 voorraden met elkaar in evenwicht zijn, dan wordt elk Megaton aan CO2 die verwijderd wordt uit de atmosfeer voor 0,98 megaton weer aangevuld door de oceanen . Als het verwijderen van 1 megaton 2,5 miljard euro kost is er 2500 miljard voor nodig geweest en is het resultaat nihil. Dit zijn zeer trage processen, die afhankelijk zijn van vele andere parameters zoals temperatuur, druk en pH. Maar zij laat in grote lijnen zien dat eerst goed moet worden nagedacht voordat een kostbaar systeem van maatregelen wordt uitgerold op wereldschaal
2) De veel snellere opwarming van de aarde, gemeten aan de afname van het ijs volume in de Noordelijke hemisfeer laat zich niet goed verklaren met de vele klimaatmodellen die worden gebruikt om de opwarming te bepalen. Deze modellen zijn ook hoofdzakelijk gebaseerd op de CO2 toename. Onvoldoende worden andere grote hefbomen die opwarming tot gevolg hebben meegenomen of onderschat qua effect.